Devran Mursaloğlu’nun yeni sergisi, 10.000 adet kağıttan yapılmış parçacıklardan oluşan bir yerleştirme ve paralelinde inşa edilmiş bir video sunumundan oluşuyor. Sanatçı, insanın maddi ve manevi eksikliklerini tamamlamak üzere verdiği çabayı, hırsı, doyumsuzluğunu ve bitmek bilmeyen arayış hikayesini anlatıyor.
Sahip oldukları mı yoksa eksik tarafları mı bir kişiyi daha iyi tanımlar? Eksik parçalarını ararken içine girdiği zorluk, mücadele, hırslar, başarısızlıklar, kompleksler mi yoksa başarmanın, sahip olabilmenin sevinci mi?
Mutluluğun bu eksiklikleri tamamlamadaki inancımız üzerine kurulu oluşu; eksikleri tamamladıkça mutluluğa kavuşacağımızı sanmamız...
İnsan neden var olanla yetinmez? Eksik parçalarıyla neden yaşamını sürdüremez?
En az beklenti, en büyük mutluluk mudur? Yoksa bu yorucu eksiklikleri tamamlama maratonu yaşamın bir parçası, bir vazgeçilmezi midir?
